Een avontuur vol belevenissen!
Annemie en wim
Op 15 juni 2024 vieren wij onze 5e verjaardag. Althans die van Lavinia Naturist Resort. Ons kindje, onze oogappel’ zoals ze het in Vlaanderen zo mooi uitdrukken. Wij, Annemie en Wim, zijn inderdaad Belgen, geboren en getogen in Vlaanderen. Ruim vijf jaar geleden verkochten we ons ‘hebben en houwen’ om naar het zonnige Alicante te trekken. We zegden beiden onze job op, ook al haalden we nog heel veel voldoening uit wat we deden. Ikzelf, Annemie, werkte als ergotherapeut, terwijl Wim een functie als changemanager uitoefende.
Onze kinderen in België achterlaten was niet makkelijk, ondanks het feit dat ze zelfstandig (of quasi-zelfstandig) waren. Maar kiezen is helaas altijd een beetje verliezen. Wanneer we ons verhaal vertellen aan onze gasten, horen we steevast en bijna in koor: “ken je dat programma: Ik vertrek?” Het lijkt wel alsof ze het programma zelf hebben bedacht. 😉
De toehoorders hangen aan onze lippen en vinden het heerlijk om Wims presentatie te zien, waar hij alles uit de doeken doet over de opstart van Lavinia. De bijhorende foto’s en filmpjes tarten de verbeelding van velen. “in ‘Ik Vertrek’ loopt alles fout”, horen we al vlug, “dat lijkt bij jullie niet zo te zijn!”
O jawel hoor, ook wij doorzwommen heel veel woelige watertjes om te komen waar we nu staan.
Tegenwoordig doet niets meer vermoeden dat hier iets meer dan 5 jaar geleden slechts enkele totaal verwoeste huizen met twee lekke zwembaden stonden. Dat krakers en drugsverslaafden alles vernielden. Zomaar, voor de fun. Dat de tuin volledig overwoekerd was en zeker 80 procent van alle planten en bomen door een tekort aan water en verzorging een trieste dood stierven.
Niemand kan zich voorstellen wat het betekende om dit verlaten pand van meet af aan op te bouwen tot een geliefd vakantieplekje voor rust- en gezelligheidszoekers. Zelfs wij knijpen nog af en toe in onze arm om ons ervan te vergewissen dat dit allemaal echt is. Geen droom. Onze realiteit, die we nooit meer willen inruilen voor ons vroegere leventje.
Vaak vergelijken we het met de geboorte van een eerste kindje waar je bewust voor kiest, maar waarvan je niet weet wat er je écht te wachten staat. Welke impact dat op je leven zal hebben. Alles wordt op zijn kop gezet. Je dagen worden door elkaar geschud en je lijkt nergens nog vat op te hebben. Je bent altijd oververmoeid en toch doe je alles voor dat kleine wezentje waar je zielsveel van houdt.
Dat het je nachten zal wakker houden, dat weet je. Maar dat de impact zo zwaar zal doorwegen is niet in te calculeren. Dat alles plots in het teken van dat baby’tje staat en ook je volledig sociale leven, je werk/privébalans en ook je relatie als partner verandert, weet je pas als je het zelf ervaart.
Ons project was als het ware onze baby. Ons hele leven gooiden we overhoop en ondanks onze uitmuntende voorbereidingen werden ook wij opgelicht en zijn onze investeringen ook veel zwaarder gaan doorwegen dan we ooit verwachtten.
Dat het leven in campusmodus, maandenlang tussen verhuisdozen her en der verspreid over het domein, zwaar zou zijn en hoe het ons leven zou beïnvloeden, hadden we ons niet kunnen inbeelden. Dat de covid-pandemie onze creativiteit en vechtlust om overeind te blijven tot het uiterste zou tarten, wisten we eveneens niet.
Wanneer we de beelden van toen terugzien, staan ook wijzelf vol verwondering te kijken naar wat we in zo’n korte tijd hebben verwezenlijkt. Het is bijna niet te geloven, ook niet voor ons. Het heeft ons als koppel en als mens uitgedaagd om dagelijks het beste van onszelf naar boven te halen en met een ongelofelijke kracht en doorzettingsvermogen voor onze droom te blijven vechten.
Dat ons nieuwe leven zoveel onbekende extra’s zou schenken op intermenselijk vlak, op het ontmoeten van de meest bijzondere mensen, onze kijk op de wereld zo zou verruimen, relaties zou verdiepen en helaas ook totaal onverwacht relaties met dierbaren zou kosten, ook dat wisten we niet.
Dat zoveel mensen om ons heen ons zouden steunen en genegen zouden zijn, dat we zoveel solidariteit, onbaatzuchtigheid en respect zouden mogen ervaren, wisten we niet. We hadden alleen in onze stoutste dromen kunnen bedenken dat we een aantal mensen rondom ons zouden inspireren om samen als een team van medewerkers en vrijwilligers Lavinia te doen groeien en bloeien.
Dat deze sprong in het duister onze beste keuze ooit zou blijken te zijn, konden we alleen maar dromen.
Wil je meer lezen over onze avonturen in Spanje? Blijf onze blogs dan volgen op BlootKompas!.
Annemie en Wim runnen een eigen naturistenresort in Spanje, Lavinia. Vijf jaar geleden begonnen zij aan dit avontuur, niet wetende dat dit de beste keuze van hun leven zou worden.
Voor BlootKompas! bloggen zij over hun persoonlijke belevenissen en over het reilen en zeilen achter de schermen van hun blootlocatie.
